Tanrısallık, Tanrı, Dünya

“Evren bizim keşfedebileceğimiz ve anlayabileceğimiz bir dizi rasyonel yasayla yönetilmektedir.” Zamanın Kısa Tarihi, S. Hawking

Tanrı, yahut tanrısallık, bir olgudan çok, bir kavramı işaret eder: “Aklın dışında kalan.”

Şu an evreni tanımlamak ve anlamak için tanrısal olana ihtiyaç duymuyoruz. Fakat bir adım ötesinde “Büyük Gümbürtü (Big Bang) evvelinde ne var?” sorusunun cevabı yine tanrıya çıkar; çıkmak zorunda. Ya da evrenin “ötesinde” ne var? Atmosferik döngü keşfedildiğinden beri Mikail emekli olmadı ama soru ve “başlangıç” kelimesi olduğu sürece tanrı var olacak.

Beynin anlam(a) ihtiyacı yaratıcıdır.

Sümer tabletlerinde bizi Anunakiler yarattı diye anlatılır; varsayalım ki bizim tanrılarımız onlar olsun lakin onların da “Büyük yaratıcı” adını taktıkları, kurallar koyan ve uyulmalı denen saygınlığı olan tanrıları var.

Zeka, bilinç, akıl olduğu sürece kavramsal anlamda tanrının icadı zorunludur; sebebi ise basit: beyin varlıklar evreninde, dünyasında ve bağlamında çalışabilir ancak. “Hiçlik” kavramı bizim ötemizde, beynimizin kabiliyetinin (işleme gücünün) dışında ve: “Hiçliği kimden soracağız?” dendiği anda tanrıyı buldunuz demektir.

Ve evet, inanan insanın anladığı şekilde, bu dünyada, müdahale eden, gözleyen bir tanrı olgusu olamaz zira dinlerde de yok. Tanrının, mesela kutsal kitapta, adaleti, bu dünyada vaat ettiği vaki midir? Hep bu dünyanın işleri işte 🙂

Ve lakin tanrı kabulü aynı zamanda büyük bir konfor alanıdır, unutmamak gerek. Cevapsız sorulara çözümdür tanrı ve postu, pençesi, zırhı olmayan aciz insanın güvenlik kaygısına, çekilen ve kaçınılmaz şekilde çekilecek olan acılara anlam ve cevaptır.

Anlamı olan acı katlanılabilir hale gelir. İnsanın Anlam Arayışı, V. E. Frankl

ve dahasını da net biçimde ortaya koymuştur Frankl:

Acı nevrotik bir semptom olmaktan çok, özellikle varoluşsal engellenmeden kaynaklanıyorsa, insanca bir başarı da olabilir.
Böyle bir durumda terapistin görevi, varoluşsal gelişim ve gelişme krizi boyunca danışana yol göstermektir.

Yukarıdaki cümlede “terapist” kelimesini “din” olarak tanımlarsak, sanırım derdimi daha iyi anlatabilmiş olacağım.

Bence Tanrı var. Çünkü aklım, günlük dertlerime anca yetiyor.