Zira birey olamayanlar, bir şeyler olurlar.
Da, yaratıcılık sorun yaratmak değildir; kendini yar(at)maktır.
“Kitlelerin esas derdi çoğunlukla kendisi olduğundan, iktidar, kitleleri başka bir takım dertleri olduğuna ikna etmek ve bu ilüzyonu sürdürmek zorundadır.
Sanat tanımı itibariyle bireyi ya da toplumu kendi gerçekliği ile karşılaştırabilme potansiyeli barındırdığından iktidar için tehlikelidir.”
Ebeveynleri tarafından yeterince aynalanmadıklarından onların zihinlerindeki kendi imgelerini içselleştiremeyen bireyler erişkinliklerinde kendilerini mentalize etmekte sorun yaşadıklarından kendilerini salt fiziksel varlıklarıyla tanımlamak zorunda kalabilirler. Böylelikle kaygısını göremeyip çarpıntısını gören
Kendini kıymetli hissetmeyen birey, gider bir yere ilişir. Birlikte var olur ancak. Tüm cemaatler kısaca budur.
Birey olamama. Kendi kendine var olamama duygusu. Sosyal devlet eksikliği ana unsur. Kişiye yatırım+eğitim= çözüm.
Cemaat ile kasıt edilen Fenerbahçe’lilik gibi geniş alınmalı. Temel güdü var olma, eksikliğini kapama itkisi.
Kendini değerli, kıymetli bulmayan insanın, doğru-iyi-güzel kavramları olmaz; ahlâkla da bağlantısı sorunlu olur.
mustafaat 